Carpe Diem ή Άδραξε τη μέρα

Αξίζει να αναδημοσιεύσω το e-mail που μου έστειλε χθες ο αγαπητός φίλος Γιώργος Ζαχαρόπουλος από την Τρίπολη:

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Μία ομάδα κληρικών και λαϊκών έχοντας επικεφαλής της τον μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο ξεκινά από την Τρίπολη στις επτά το πρωί με προορισμό την μονή Τιμίου Προδρόμου Καστρίου Κυνουρίας.Μια δεύτερη ομάδα ακολουθεί την πρώτη με μια ώρα καθυστέρηση. Μια τρίτη ομάδα που ήρθε να βοηθήσει αποτελούνταν από ιερείς της περιοχής του Καστρίου. Συνολικά μαζευτήκαμε καμιά εικοσαριά άτομα.

Σκοπός και των δύο ομάδων η παροχή εθελοντικής εργασίας στα έργα που γίνονται στη μονή αλλά κυρίως ο καθαρισμός και η συντήρηση του μονοπατιού που οδηγεί στη μονή μέσα από το φαράγγι που κατεβαίνει στο Τάνο.

Η δουλειά άρχισε από νωρίς. Πέντε-έξι έμειναν στο μοναστήρι για μαστορέματα. Οι υπόλοιποι πήγαμε στο μονοπάτι. Ο παπα Βασίλης με τον παπα-Παναγιώτη με τα ηλεκτρικά πριόνια τους έκοψαν κλάρες, κλάδεψαν δέντρα, θέρισαν βάτα. Οι υπόλοιποι περιοριστήκαμε στο μάζεμα των κλαριών, στο κόψιμο των χορταριών, στο στερέωμα του μονοπατιού, στο καθάρισμα της πηγής από την οποία παίρνει το μοναστήρι νερό.

Προς έκπληξή μας ο σεβασμιότατος επιθεώρησε την δουλειά μας περνώντας από το μονοπάτι και κατεβαίνοντας μέχρι κάτω το ποτάμι.

Η ομάδα σιγά-σιγά κατέβηκε μέχρι την κοίτη του Τάνου κόβοντας και καθαρίζοντας. Είχε μεσημεριάσει πλέον για τα καλά. Οι πιο ηλικιωμένοι ανέβηκαν σε κάποια αυτοκίνητα που είχαν έρθει εκεί από την Περδικόβρυση ενώ οι νεώτεροι πήραν τον δρόμο της επιστροφής ανεβαίνοντας τώρα το μονοπάτι και ελέγχοντας την δουλειά τους. Καθώς είχαμε φτάσει στο μέσο του μονοπατιού άρχισε να πέφτει μια δροσιστική ψιχάλα. Παραδόξως αυτοί που ανέβηκαν με τα πόδια ανέβηκαν νωρίτερα από αυτούς που είχαν πάρει το αυτοκίνητο.

Όταν τελικά φτάσαμε στο μοναστήρι ήταν περασμένες δύο το μεσημέρι. Ο σεβασμιότατος εκτιμώντας τον κόπο και την προσφορά των εθελοντών παρέθεσε πλούσιο γεύμα στην αυλή της μονής.

Όταν τελικά αποχωρήσαμε από την μονή του Τιμίου Προδρόμου το απόγευμα ξέραμε ότι 

η μέρα μας δεν είχε πάει χαμένη....

Ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο στο Λύκαιο όρος

Το φθινόπωρο μπήκε για τα καλά με ψιλοβρόχια στην Αρκαδία. Σάββατο πρωί ανέβηκα στο Λύκαιο όρος, για να συλλέξω καρπούς. Ένα πανέμορφο βουνό, με αμπέλια απεριποίητα εδώ και χρόνια, που όμως συνεχίζουν να καρπίζουν και να βγάζουν το σταφύλι με τις μικρές ροζ ρόγες, που μ' αυτό έφτιαχναν παλιά το "φλέρι", το μυρωδάτο ροζέ κρασί, που το έβαζαν στο μπουκάλι και το κατέβαζαν στο πηγάδι για να διατηρείται δροσερό στα υπαίθρια γλέντια. Έχει αχλαδιές, με μικρά χρυσαφιά αχλάδια, αγριομηλιές, βατομουριές, τσαμπουρνιές (το δέντρο που βγάζει τα μύρτιλλα) και μουρτζιές (φραγκοστάφυλα). Τις μουρτζιές τις μάζευαν και τις έδιναν στα παιδάκια για καραμέλες. Όσο πηγαίνουμε προς τα πάνω, τόσο πυκνώνουν τα ρύκια, που αυτή την εποχή ανθίζουν και οι κουμαριές. 

Τα άγρια χόρτα έχουν αρχίσει και βγαίνουν. Μάζεψα τα πρώτα τρυφερά λάπατα που γίνονται σπανακόρυζο και πίτα. Μου αρέσουν πολύ γιατί είναι νόστιμα και ξυνίζουν κιόλας.

Κι' εκεί καθώς μάζευα χόρτα, στη μέση του πουθενά, στο χωράφι, είδα ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο. Ένα λεωφορείο των αρχών του '60 που έκανε δρομολόγια στα χωριά και κατέβαζε τους αγρότες με τα καλάθια τους στη Μεγαλόπολη για το παζάρι της Παρασκευής. Στο λεωφορείο ο κισσός και οι κληματαριές έχουν αρχίσει να αναρριχώνται. 

Το φωτογράφισα για να σας το δείξω.

Αναζητώντας την Πάβλοβα

Αποφάσισα να απελευθερωθώ από την καθημερινότητα.
Κλείστηκα στην κουζίνα, άνοιξα το ψυγείο, έβγαλα τα αγαπημένα μου βατόμουρα και αποφάσισα να αναζητήσω την "Πάβλοβα". Ένα αιθέριο γλυκό που ταυτίζεται με
μια αιθέρια ρωσίδα μπαλαρίνα, διάσημη ανά την υφήλιο με το όνομα "ο κύκνος" . Το 1929 η Πάβλοβα φθάνει στην Αυστραλία μ' ένα υπερωκεάνειο, σαν κι αυτό που πήρε ο Σκοτ Φιτζέραλντ για να φθάσει στην Ευρώπη. Ένα υπερωκεάνειο με ζωντανή ορχήστρα, με άφθονο καμπανίτη οίνο, με όλη τη μεγαλοαστική τάξη που περιόδευε μαζί με την ιντελιγκέντσια και με τους διάσημους θίασους της εποχής από ήπειρο σε ήπειρο. Η Πάβλοβα χόρεψε στο Περθ τη "λίμνη των κύκνων" κι' αποθεώθηκε. Ο σεφ Herbert Sachse του ξενοδοχείου Esplanade σαγηνεύτηκε και δημιούργησε προς τιμήν της την "τούρτα Πάβλοβα" άσπρη, αιθέρια, με κόκκινα άγρια βατόμουρα και σαντιγύ. Μια εκλεπτυσμένη γεύση όπως ακριβώς και ο Κύκνος-Πάβλοβα.
Ετοίμασα την Πάβλοβα και τη φωτογράφισα για να υπερβώ την απίστευτα δυσβάσταχτη καθημερινότητά μας.