Κάθε φορά που ανοίγω το γυάλινο βάζο με τα δαμάσκηνα αισθάνομαι σαν μετανάστρια στην πόλη μου. Σκέφτομαι τα διατεταγμένα ζεύγη και νοσταλγώ:
Λίμνη Τάκα-κεράσια,
Λύκαιο όρος-καρύδια,
Αχλαδόκαμπος-ελιές,
Πάρνωνας-κάστανα.
Το σπίτι μου είναι οι δαμασκηνιές μου.Αρχίζω να νοσταλγώ.
Εγκλεισμένη στη μικροσκοπική κουζίνα της
πόλης μου.
