Κάποτε θα εκπληρώσω ένα από τα όνειρά μου: μ' ένα καλάθι, τρώγοντας κεράσια, θα ακολουθήσω, τη σιδηροδρομική γραμμή Μύλων-Καλαμάτας, που λειτούργησε το 1898 και έδωσε τόση ζωή στον τόπο, σκέφτηκα, καθώς ο ήλιος έπεφτε πάνω στη γέφυρα του Μάναρη.Το οτομοτρίς ξεφυσούσε καπνό, διασχίζοντας τις σιδερένιες γραμμές πάνω στα τοξοτά ανοίγματα που στηρίζονταν σε στέρεες βάσεις από ασβεστόλιθο. Το αγαπημένο θέμα όλων εκείνων που ήθελαν να απαθανατίσουν ένα από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας του ελπιδοφόρου 19ου αιώνα σε τούτη την ξεχασμένη γη.
Κάθε χρόνο, στα μέσα του Ιουνίου, ακολουθώ τον ίδιο δρόμο από τον Μάναρη προς τη Βλαχοκερασιά, πέρασμα ανάμεσα σε βουνά και μικροσκοπικές κοιλάδες, για να πάω να μαζέψω κεράσια.
Λίγο πριν τη Βλαχοκερασιά, βρίσκεται ο εγκαταλελειμμένος κερασώνας. Ο κερασώνας μου. Τα κεράσια του κρέμονται σε μικρά μπουκετάκια κίτρινα-πορτοκαλί-κόκκινα-κατακόκκινα. Έκοψα τα κεράσια προσεκτικά μαζί με τα στιλπνά πράσινα φύλλα τους και τα έβαλα στη ψάθινη καλαθούρα.
Μόλις γύρισα στο σπίτι γέμισα με κεράσια τη φαγεντιανή πιατέλα και πέρασα το πιο όμορφο ζευγάρι πίσω από τ' αυτί μου.
Γύρισα και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Κανείς από αυτούς που σχημάτισαν το DNA μου δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη μακρά διαδρομή της φαγεντιανής πιατέλας και των κερασιών: Μαρσίλια, Σπέτσες, Μεγαλόπολη, Περιβόλια, Αθήνα, Κιότο, Γένουα, Βλαχοκερασιά.
Οι διαδρομές των ανθρώπινων πολιτισμών μπλέκονται ή διασταυρώνονται μεταξύ τους: άνθρωποι, πράγματα, φυτά.
Μόλις γύρισα στο σπίτι γέμισα με κεράσια τη φαγεντιανή πιατέλα και πέρασα το πιο όμορφο ζευγάρι πίσω από τ' αυτί μου.
Γύρισα και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Κανείς από αυτούς που σχημάτισαν το DNA μου δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη μακρά διαδρομή της φαγεντιανής πιατέλας και των κερασιών: Μαρσίλια, Σπέτσες, Μεγαλόπολη, Περιβόλια, Αθήνα, Κιότο, Γένουα, Βλαχοκερασιά.
Οι διαδρομές των ανθρώπινων πολιτισμών μπλέκονται ή διασταυρώνονται μεταξύ τους: άνθρωποι, πράγματα, φυτά.
