"Μα τον απήγανο"

Σούρουπο της πρωτομαγιάς κι ακούγονταν από μακριά τα γλέντια και τα νταούλια στο χωριό. Ξεκίνησα για το σπίτι της φιλενάδας μου της Θοδώρας, που εδώ και χρόνια έχει αναλάβει να με μυήσει στο μυστικό κόσμο της υπαίθρου. Μου δίχνει χόρτα, βότανα, λουλούδια. Μου μιλάει για τον Κολοκοτρώνη που τριγύριζε στα μέρη μας και ανέμιζε η φουστανέλλα του, για την Αρκαδιανή που τα βόλια φανέρωσαν το στήθος της, αλλά και για τις νεράιδες και τα ξωτικά που κατέβαιναν στο ποτάμι τις νύχτες,  την εποχή που ερωτεύονται τα βατράχια. 
Η Θοδώρα είδε αμέσως τη λεπτή ουλή μου, στο δεξί μου κρόταφο, στην προέκταση των φρυδιών μου. 
- Πάλι χτύπησες; "μάτι" παιδάκι μου και πολύ κακό "μάτι".
Τράβηξε στην άκρη του φράχτη, έκοψε από ένα θάμνο με κίτρινα μπουμπούκια δύο μικρά κλαράκια. 
- Είναι ο απήγανος, το φυτό που διώχνει με τη μυρωδιά του τα πάντα: τσιμπούρια, ψίλους και κυρίως το "κακό μάτι".  Έλα βγάλε τις κάλτσες σου και βάλε κάτω από τις φτέρνες σου τον απήγανο, πρέπει να ακουμπήσει ο απήγανος τη σάρκα σου και συνέχισε:
- Όταν αισθάνεσαι ότι κάποιος θέλει το κακό σου, ότι σε κοιτάζει περίεργα θα λες συνέχεια από μέσα σου:
"Μα τον απήγανο".
Πανάρχαιες ρήσεις που μεταφέρονται μέχρι τις μέρες μας. Ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε τον απήγανο για να προστατέψει τον εαυτόν του και τους συντρόφους του από τη μάγισσα Κίρκη. Οι αρχαίοι Έλληνες  καταβρόχθιζαν απήγανο όχι μόνο πριν από τα συμπόσια  ως αντίδοτο για τις δηλητηριάσεις, που ήταν συχνές και γίνονταν για την εξόντωση των αντιπάλων, αλλά και  όταν αισθάνονταν "νευρική δυσπεψία", δηλαδή θεωρούσαν ότι ήταν ματιασμένοι. Ο Λατίνος Πλίνιος λανσάρει τον απήγανο, ως ιατρικό που βελτιώνει την όραση και παροτρύνει τους καλλιτέχνες να τον δοκιμάσουν για να αποδίδουν καλύτερα.
Νομίζω ότι ο Ιούλιος Καίσαρας στον Αστερίξ, κατανάλωνε θάμνους ολόκληρους από απήγανο για να επιβιώνει από τα δηλητήρια που προετοίμαζε καθημερινά με αστείρευτη φαντασία  ο επίγονός του....