Ο τροφοσυλλέκτης, ο χορτοσυλλέκτης και ο αρωματοποιός

κιχώριο

Από τα πρωτοβρόχια μέχρι την άνοιξη, το μάζεμα των χόρτων πρωτοστατεί. Η δημιουργία ενός μπουκέτου από άγρια χόρτα είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά και ενδιαφέροντα πράγματα που έχω κάνει ποτέ μου. Απαιτεί  αρμονία και ισορροπία στο μέγεθος των χόρτων, στην αφή, στη γεύση και κυρίως στο άρωμα.
Σκέπτομαι ότι ο τροφοσυλλέκτης έχει πολλά κοινά σημεία με τον αρωματοποιό.
Κάθε φορά που ακολουθώ τα ρυάκια και τα ποτάμια με το καλάθι, το μαχαιράκι, τον σπάγγο και το ψαλιδάκι μου, θυμάμαι τον φίλο μου τον Pierre, έναν μανιακό κατασκευαστή αρωμάτων, από την Grasse της ορεινής Προβηγκίας, που γυρίζει συνεχώς στα λειβάδια και στους κήπους της Μεσογείου και μυρίζει σαν λαγωνικό τα άνθη και τα χόρτα για να βρει τον τέλειο συνδυασμό που θα ερεθίσει τη φαντασία του για να δημιουργήσει το νέο άρωμα.
Βουτώ τα χέρια μου στο ποτάμι, για να βρω τα πρώτα βλαστάρια και κάθε φορά όλο και ξεμακραίνω

Ταραξάκο ή αγριοράδικο ή πικραλί

περισσότερο, για να βρεθώ σε μικρούς και μεγάλους κήπους, όπως o "Μυστικός κήπος" των παιδικών μου αναπολήσεων, με χόρτα, δένδρα και φυτά. Ελιές, κυπαρίσια, αλλά και αμυγδαλιές με πέροχους καρπούς (παράξενο και όμως αληθινό για τ' αρκαδικό τοπίο), καρυδιές, μηλιές, κυδωνιές και κορτζές, συμπληρώνουν το οπτικό και οσφρητικο τοπίο των α-κλείδωτων κήπων στο Λύκαιο, στο Μαίναλο και στον Πάρνωνα.
Αυτή τη φορά, πήρα τη μηχανή μου και  φωτογράφησα για σας τους γευσιγνώστες φίλους του Τροφοσυλλέκτη   δύο από τα πιο αγαπημένα είδη ραδικιών: το κιχώριο και το ταραξάκο.