Κρίταμο, με το άρωμα και την αρμύρα της θάλασσας

Πρόκειται για το πιο κακοτράχαλο φυτό, που το βρίσκομαι σε όλες τις ευρωπαϊκές ακτές από την Ιρλανδία μέχρι τη λεκάνη της Μεσογείου και τη Μαύρη θάλασσα. Φύεται πάνω στην άμμο, στις ρωγμές των βράχων και στα διάκενα που αφήνουν οι μεγάλες κροκάλες. 

Κρίταμο από την Αλόννησο, αρχείο Τροφοσυλλέκτη

Μην ξεχνάτε ποτέ, όπου  βρίσκετε κρίταμο τώρα το καλοκαίρι, να κόβετε μερικές κορφούλες του  (ποτέ τις ρίζες). Μπορείτε να τις ζεματίσετε στο σπίτι σας  ίσα με τρία λεπτά και να δημιουργήσετε ένα υπέροχο, μοναδικό πιάτο. Είναι ένα από τα πιο γευστικά χόρτα καθώς έχει έντονο πιπερώδες, οξύ άρωμα και κρουστή γεύση. Προσωπικά το κρίταμο το προτιμώ βραστό (όχι τουρσί) με καλό λάδι και λεμόνι. Αποτελεί τον ιδεώδη συνδυασμό για τα ψητό ψάρι, και το ψητό κατσίκι.
Στο κρίταμο οφείλουν την ιδιαίτερη γεύση τους τα moutons prés salés της Νορμανδίας και της Βρετάνης και τα κατσικάκια που βόσκουν στα πουρναροβούνια  του Αιγαίου και των Σποράδων και κατεβαίνουν προς αναζήτηση τροφής μέχρι τις παραλίες.

Τα ακαταμάχητα ντοματίνια του Τροφοσυλλέκτη

Ε!, όχι και να μην το παινευτούμε!!!
Και φέτος τα ντοματίνια από το περιβόλι του Τροφοσυλλέκτη είναι ακαταμάχητα.

Από το οσφρητικό τοπίο της μνήμης μου: Η λεβάντα

Αγρός με λεβάντες στον Ταύγετο,
 (Αρχείο Τροφοσυλλέκτη)

Το πρωινό ξύπνημα ήταν και εξακολουθεί να είναι για μένα η πρώτη ευχάριστη στιγμή της ημέρας, γιατί συνδέεται με το άρωμα της λεβάντας, της αγαπημένης κολόνιας του πατέρα μου.

 Η λεβάντα καθορίζει το οσφρητικό τοπίο της μνήμης μου και συγχρονίζεται απόλυτα με τις εναλλαγές των εποχών.

Η αγγλική λεβάντα της Atkinsons με το οξύ, γεμάτο άρωμα, από τα εσπεριδοειδή περγαμόντο, λεμόνι, πορτοκάλι και το δεντρολίβανο, συνοδεύεται από τη ναφθαλίνη, τα υφάσματα τουίντ,  τη βροχή, τα χριστουγεννιάτικα δώρα, τα παραμύθια του Άντερσεν, των αδελφών Γκριμ και τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα.

Με τη λεβάντα Atkinsons ταξίδευα στις κρύες Σκανδιναβικές χώρες και ονειρευόμουνα τη μικρή γοργόνα και τις αγριόχηνες.

Μόλις ερχόταν η άνοιξη η μυρωδιά της λεβάντας που φορούσε ο πατέρας μου γινόταν γλυκιά, ξωτική, με κυρίαρχη τη βανίλια. Ήταν η λεβάντα "Pour un homme" της Caron, που μύριζε άνοιξη και  καλοκαίρι, που συνοδεύεται από τη θάλασσα, τα λινά υφάσματα που τρίζουν και ακολουθούν τις πτυχές του σώματος, τα παγωτά, τις ξωτικές ιστορίες του Βέρν,  τις περιπέτειες που μοιραζόμουν με τον Τομ Σώγερ και τις περιπλανήσεις μου παρέα με τον Χώκ Φιν.

.

Το πορφυρό βαλσαμόλαδο

Καθώς κοιτάζω το πορφυρό βαλσαμόλαδο, σκέφτομαι όλους αυτούς τους λογχοφόρους ιππότες και κατακτητές που πέρασαν από την Αρκαδία.
Καθώς τα κίτρινα πέταλα του βάλσαμου με τις μικρές καφετιές κουκκίδες -τα αιθέρια έλαια και οι ρητίνες- για τους ειδικούς επιστήμονες, έχουν προσδώσει στο παρθένο ελαιόλαδο αυτό το ολοπόρφυρο, ρουμπινένιο χρώμα.
Καθώς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, τον Ιούνιο, οι άνθρωποι της υπαίθρου συμμετέχουν στην ίδια τελετουργία: συλλέγουν φρέσκο βάλσαμο για να παρασκευάσουν το βαλσαμόλαδο.
Πολύτιμο θεραπευτικό για την επούλωση των πληγών, που δημιουργούνται από τα ξίφη και τις σφαίρες, σήμερα το βαλσαμόλαδο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για να επουλώνει τα εγκαύματα και τις πληγές του σώματος και της ψυχής.

Οι καλοκαιρινές χρυσόμυγες

Δίπλα στις αρχέγονες αρκαδικές ξερολιθιές, οι χρυσόμυγες ρουφούν τους καλοκαιριάτικους χυμούς