Από το οσφρητικό τοπίο της μνήμης μου: Η λεβάντα

Αγρός με λεβάντες στον Ταύγετο,
 (Αρχείο Τροφοσυλλέκτη)

Το πρωινό ξύπνημα ήταν και εξακολουθεί να είναι για μένα η πρώτη ευχάριστη στιγμή της ημέρας, γιατί συνδέεται με το άρωμα της λεβάντας, της αγαπημένης κολόνιας του πατέρα μου.

 Η λεβάντα καθορίζει το οσφρητικό τοπίο της μνήμης μου και συγχρονίζεται απόλυτα με τις εναλλαγές των εποχών.

Η αγγλική λεβάντα της Atkinsons με το οξύ, γεμάτο άρωμα, από τα εσπεριδοειδή περγαμόντο, λεμόνι, πορτοκάλι και το δεντρολίβανο, συνοδεύεται από τη ναφθαλίνη, τα υφάσματα τουίντ,  τη βροχή, τα χριστουγεννιάτικα δώρα, τα παραμύθια του Άντερσεν, των αδελφών Γκριμ και τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα.

Με τη λεβάντα Atkinsons ταξίδευα στις κρύες Σκανδιναβικές χώρες και ονειρευόμουνα τη μικρή γοργόνα και τις αγριόχηνες.

Μόλις ερχόταν η άνοιξη η μυρωδιά της λεβάντας που φορούσε ο πατέρας μου γινόταν γλυκιά, ξωτική, με κυρίαρχη τη βανίλια. Ήταν η λεβάντα "Pour un homme" της Caron, που μύριζε άνοιξη και  καλοκαίρι, που συνοδεύεται από τη θάλασσα, τα λινά υφάσματα που τρίζουν και ακολουθούν τις πτυχές του σώματος, τα παγωτά, τις ξωτικές ιστορίες του Βέρν,  τις περιπέτειες που μοιραζόμουν με τον Τομ Σώγερ και τις περιπλανήσεις μου παρέα με τον Χώκ Φιν.

.