Οι νομάδες του φθινοπώρου

Μου ασκούν μια περίεργη έλξη οι νομάδες του φθινοπώρου, καθώς το αγροτικό παρελθόν μου φαίνεται ότι συνεχίζει να κυλά στις φλέβες μου.
 -Περιμένω να συναντήσω και φέτος τον βοσκό με το κοπάδι που εδώ και χρόνια ακολουθεί το ίδιο ακριβώς δρομολόγιο,  από τις βουνοκορφές του Μαίναλου στο χαμηλό αρκαδικό οροπέδιο κάθε χρόνο στις 26 Οκτωβρίου, -πιστός στον εορτολογικό χρόνο.
-Ακολουθώ τα ίχνη των μελισσοκόμων, που πάνε τα μελίσσια να βοσκήσουν στα ρείκια των βουνών με τις κουμαριές κατάφορτες.
-Παρατηρώ τους μεροκαματιάρηδες που καταφθάνουν στα χωριά το φθινόπωρο για να μαζέψουν τις ελιές καθώς διαπραγματεύονται τη στέγη και την τροφή τους. Είναι οι ίδιοι που βοήθησαν στον τρύγο.
-Φέρνω στο νου μου το μικρό λιμάνι, στο βοριότερο σημείο της Αλοννήσου, που κάθε φθινόπωρο υποδέχεται τους ψαράδες  του τόνου και τα νυχτερινά γλέντια τους με τις ρακές και το κατσικίσιο τυρί και μετά βυθίζεται στη σιωπή του χειμώνα.
-Αναπολώ τους τελευταίους εναπομείναντες πλάνητες των νησιών, καθώς θα μαζεύουν τις αποσκευές τους για να αναχωρήσουν προς τις μητροπόλεις του βορρά.
-Θαυμάζω τoυς καλλιτέχνες-νομάδες  του "Caravan Project" που περιπλανώνται από μέρος σε μέρος για να αποκαλύψον και να διασώσουν  τις ψηφίδες από το μωσαϊκό ενός κόσμου που διαφεύγει πεισματικά, από την επίσημη αφήγηση της ιστορίας.
-Αύριο θα ξεκινήσω και πάλι για το χωριό μου.