Η γιαγιά μου η Μυρσίνη λάτρευε τους ξωτικούς καρπούς: χουρμάδες, λωτούς, φραγκόσυκα. Τη θυμάμαι κάθε καλοκαίρι στις Σπέτσες να μαζεύει φραγκόσυκα και να τα καθαρίζει από τα αγκαθάκια τους μ' ένα μπουκέτο από πουρνάρια στην αυλή μας, με τα βότσαλα, ακριβώς μπροστά από την εξώπορτα της κουζίνας. Μου άρεσε να επαναλαμβάνω τραγουδιστά την ονομασία τους στα γαλλικά "fruits de Barbarie", γιατί ο ήχος της με οδηγούσε κατευθείαν σε φαντασιακά ταξίδια σε ερήμους με καμήλες και Μπαρπερίνους, που όπως έλεγε η γιαγιά μου ήταν γίγαντες με τεράστια παραμορφωμένα χείλη που φορούσαν πολύχρωμα καφτάνια.
Τα φραγκόσυκα μας ήρθαν από το Μεξικό με την καραβέλα του Χριστόφορου Κολόμβου μαζί με πολλά άλλα φυτά. Στην αρχή αποτελούσαν το κόσμημα των βοτανικών κήπων, πολύ γρήγορα όμως εξαπλώθηκαν σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου, ιδιαίτερα εκεί που το έδαφος είναι στεγνό και φτωχό. Ήταν το πολύτιμο φυτό για την καταπολέμηση του σκορβούτου, καθώς έχει άφθονη βιταμίνη C. Γι' αυτό στη γρήγορη εξάπλωσή του μαζί με τα πουλιά βοήθησε και ο άνθρωπος.
Είναι το σύκο των Φράγκων, το "φραγκόσυκο", καθώς αυτοί προίκισαν τους τόπους απ' όπου πέρασαν με αυτό το φρούτο. Είναι όμως και το αγαπημένο φρούτο της Μπαρμπαριάς, καθώς το συναντάμε στα παζάρια των πόλεων του Μαρόκου και της Αλγερίας.
Η "μαρμελάδα φραγκόσυκου", όπως λένε όλοι όσοι τη γεύονται έχει αφροδισιακές ιδιότητες. Την καταγράφω λοιπόν, αναμένοντας το καλοκαίρι για την παρασκευή της.1 κιλό φραγκόσυκα
800 γραμμάρια ζάχαρη
χυμός από 1/2 λάιμ
Ξεφλουδίζω τα φραγκόσυκα και τα περνώ από το μύλο των χορταρικών ( μεγάλες τρύπες) για να αφαιρέσω τα κουκούτσια. Βάζω τα φραγκόσυκα σε μια πιατέλα και προσθέτω τη ζάχαρη ανακατεύονται έτσι ώστε να πάει η ζάχαρη παντού. Βάζω την πιατέλα στο ψυγείο. Την επόμενη μέρα βάζω σε κατσαρόλα το μίγμα και μετρώ 15 λεπτά μετά την πρώτη βράση.
Διαλέγω φραγκόσυκα που έχουν το ίδιο χρώμα για μια εκτυφλωτικά πορτοκαλί μαρμελάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου